Στους πρόποδες του Μέγα Όρους ντυμένη στα πράσινα και περιτριγυρισμένη από το πευκοδάσος απλώνεται η κωμόπολη του Αγίου Πέτρου (Δήμος Απολλωνίων). Ο συνδυασμός βουνού, πεδιάδας και θάλασσας δημιουργεί μια καταπληκτική εικόνα που μαγεύει τον επισκέπτη.
Οι άνθρωποι εδώ (650 κάτοικοι περίπου) είναι φιλόξενοι, ευγενικοί και καλόκαρδοι και ασχολούνται κύρια με την γεωργία, ενώ με την ραγδαία τουριστική ανάπτυξη της Λευκάδας αρχίζει και ο Άγιος Πέτρος να μπαίνει δυναμικά στο χώρο.
Ξεκινώντας από το συνοικισμό Πόντι Αγίου Πέτρου με ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, εστιατόρια και καταλήγοντας στο κέντρο του χωριού με παραδοσιακές ταβέρνες και καφενεία.
Πήρε το όνομά του από την ομώνυμη εκκλησία του Αγίου Πέτρου, που κτίστηκε τον 14ο αιώνα. Είναι το μεγαλύτερο χωριό της περιοχής και οι κάτοικοί του ασχολούνται με αγροτικές καλλιέργειες.
Η εκκλησία του χωριού, Άγιος Αθανάσιος, ένας ευρύχωρος μονόχωρος ναός με κεραμοσκεπή είναι στο κέντρο του χωριού. Το τέμπλο του, πρόσφατα καθαρισμένο, δείχνει ιδιαίτερα μεγαλόπρεπο. Είναι σε απλή νεοκλασική γραμμή με κυρίαρχα χρώματα, το καφέ και το χρυσαφί. Η εικόνα του Αγίου Αθανασίου, δεσποτική, έργο του Ιωάννη Βολουδάκη από το 1914, στέκει με αυστηρή έκφραση, με χρώματα και τεχνοτροπία επηρεασμένα από την μεταβυζαντινή κρητική παράδοση.
Μια ακόμα όμορφη εκκλησία στο χωριό είναι η εκκλησία των Αγίων Αποστόλων με τέμπλο του Ηλία Μεντσικώφ από το 1890. Πρόκειται για καλοδουλεμένη ξυλογλυπτική με φαντασία και τέχνη. Δύο μέτρα από τη δυτική πλευρά του ναού κάτω από το επίπεδο της επιφάνειας του εδάφους, υπάρχει ο κεντρικός χώρος με κόγχη παλαιού ναΐσκου, της Φραγκοκλησιάς. Πρόκειται για ένα ευκτήριο επί Φραγκοκρατίας που σώζεται ακόμα.
Στα αξιοθέατα του χωριού περιλαμβάνονται το τούρκικο λιθάρι με διάφορα σκαλίσματα, το σπήλαιο του Κακονύφτη, η τρύπα του Βαγγέλα, οι νερόμυλοι και ο ανεμόμυλος. Στην περιοχή Μέσα Βρύση υπάρχουν ευρήματα αρχαίας πόλης που κατά την άποψη μελετητών εικάζεται ότι είναι η Ομηρική Ιθάκη.
Το χωριουδάκι του Ρουπακιά διατηρεί τα αγροτόσπιτά του σε καλή κατάσταση. Λιτά, πέτρινα με κεραμοσκεπές, γερά αλλά μοναχικά, στέκουν σαν φύλακες μιας άλλης ξεχασμένης εποχής, σκαρφαλωμένα σε μια απότομη πλαγιά. Δίπλα ο καταρράκτης του Ρουπακιά με νερό που χύνεται ορμητικά κυρίως τους χειμωνιάτικους μήνες. Όλη η περιοχή είναι ξεχωριστής ομορφιάς με σπάνια είδη χλωρίδας, με δάσος, με φαράγγι, με τρεχούμενα νερά και με αξιοποιήσιμα μονοπάτια.