Νικολή - Μανάσι - Μαραντοχώρι
Νικολή - Μανάσι
Ανατολικά από τον κεντρικό δρόμο που κατευθύνεται από τον Άγιο Πέτρο προς τα βόρεια, άλλος μικρότερο δρόμος οδηγεί στο Νικολή και το Μανάσι, δύο μικρούς γραφικούς οικισμούς. Τρία χιλιόμετρα περίπου ανατολικά από τη Νικολή υπάρχει η μονή του Αγίου Νικολάου. Κάποτε ήταν το καθολικό μικρού μοναστηριού στην περιοχή. Η μοναδική είσοδος υπάρχει στη νότια πλευρά του ναού και στο υπέρθυρό της υπάρχει λαξεμένος σταυρός με επιγραφή. Ερείπια γύρω από το ναό επιβεβαιώνουν την ύπαρξη της μονής. Σύμφωνα με μια μαρτυρία ο ναός κτίστηκε το 1651.
τας μέσα από πλούσιους ελαιώνες ο επισκέπτης φτάνει στο Καλλιγόνι, έναν μικρό συνοικισμό. Στο λόφο πάνω βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας πρωτεύουσας του νησιού, που ονομαζόταν Νήρικος και άκμασε από το 2ο π.χ. αιώνα μέχρι τα βυζαντινά χρόνια. Σώζονται ίχνη από ψηλά τείχη στη θέση Κούλμος. Ο Γουλιέλμος Νταίρπφελντ ανακάλυψε εδώ θόλους, υδραγωγείο, δεξαμενές, προρωμαϊκό θέατρο, ακόμα και βυζαντινά τείχη και πύργους. Οι συνεχείς σεισμοί σκόρπισαν τα ίχνη της πόλης που εγκαταλείφθηκε γύρω στα 1300.
Στους πρόποδες του Μέγα Όρους ντυμένη στα πράσινα και περιτριγυρισμένη από το πευκοδάσος απλώνεται η κωμόπολη του Αγίου Πέτρου (Δήμος Απολλωνίων). Ο συνδυασμός βουνού, πεδιάδας και θάλασσας δημιουργεί μια καταπληκτική εικόνα που μαγεύει τον επισκέπτη.
Η Κοντάραινα είναι ένα από τα παλαιότερα χωριά του νησιού. Οι κάτοικοι εξηγούν το χτίσιμο του χωριού σ' αυτό το σημείο από την ανάγκη να προστατευθούν από τους πειρατές, οι οποίοι προσορμίζονταν στον κόλπο της Βασιλικής, που απέχει περί τα 3 χιλιόμετρα. Λένε επίσης ότι το χωριό χτίστηκε πάνω σε μια μεγάλη πέτρα που προστατεύει τα κτίσματα από τους σεισμούς. Επειδή δε το επίθετο «Πολίτης» είναι διαδεδομένο στο νησί και ειδικότερα στο χωριό, είναι πιθανό οι κάτοικοί της να κατάγονται από την Κωνσταντινούπολη που βρήκαν εδώ καταφύγιο μετά την κατάληψή της από τους Φράγκους το 1204. Τότε η Λευκάδα ανήκε στον Μιχαήλ Α' του δεσποτάτου της Ηπείρου. Η Κοντάραινα ήταν πιθανώς η γυναίκα κάποιου Κοντάρη που είχε εδώ κάποιο τσιφλίκι, στο οποίο ο Μιχαήλ εγκατέστησε τους πρόσφυγες.