Ιστορία της Αρχαίας Λευκάδας
Το νησί στην αρχαιότητα ήταν γνωστό ως Λευκάς ή Λευκαδία ή Λευκαδίων Χερσόνησος. Σύμφωνα με ορισμένους αρχαίους συγγραφείς, η ονομασία αυτή οφείλεται στο νοτιότερο ακρωτήριό του, τον Λευκάτα, το οποίο πήρε το όνομα αυτό από το λευκό χρώμα των βράχων ή από ένα σύντροφο του Οδυσσέα, τον Λεύκο. Άλλοι υποστηρίζουν πως το όνομα του νησιού οφείλεται στο μυθικό ήρωα Λευκάδιο, γιο του Ικάριου και αδελφό της Πηνελόπης και του Αλυζέα. Οι πρώτοι αυτόχθονες κάτοικοι της Λευκάδας, σύμφωνα με τη φιλολογική παράδοση, ονομάζονταν Λέλεγες ή Τηλεβόαι. Στα ομηρικά έπη η Λευκάδα ονομάζεται Νήρικος και περιγράφεται ως τμήμα του ελλαδικού κορμού «ακτή ηπείροιο».
Η περίοδος από το τέλος της Εποχής του Χαλκού έως το τελευταίο τέταρτο του 7ου αι. π.χ. (1100-625 π.χ.) χαρακτηρίζεται ως σκοτεινή περίοδος για τη Λευκάδα, διότι απουσιάζουν παντελώς οι φιλολογικές μαρτυρίες, ενώ ελάχιστα είναι τα αρχαιολογικά δεδομένα.
Αρχιτεκτονικά λείψανα Αρχαίας Λευκάδας
Η Λευκάδα πήρε το όνομά της από τις λευκές αμμουδιές και τα λευκά βράχια του ακρωτηρίου Λευκάτας. 
Γνωστές πόλεις της νήσου Λευκάδας στα ιστορικά χρόνια είναι τέσσερις:
Ένα από τα ωραιότερα σπήλαια που υπάρχουν στο διεθνή χώρο, το ενάλιο σπήλαιο Μεγανησίου χρησιμοποιήθηκε κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ως ορμητήριο από το υποβρύχιο «Παπανικολής». Βρίσκεται στο Μεγανήσι και η επίσκεψή του γίνεται δια θαλάσσης. Πρόκειται για μια θαλάσσια σπηλιά βάθους τριάντα περίπου μέτρων με μια μικρή παραμυθένια αμμουδιά στο εσωτερικό της. Εδώ στην ίδια σπηλιά λέει ο θρύλος βρήκε καταφύγιο τα χρόνια της Τουρκοκρατίας ένας παπάς με τους μαθητές του, για να γλυτώσουν από τους πειρατ